Kto ma prawo do decyzji o miejscu pochówku zmarłego?

W życiu zdarzają się sytuacje, gdy śmierć bliskich osób przychodzi nagle i wiele spraw, związanych z pogrzebem czy miejscem na cmentarzu, jest jeszcze nieuregulowanych.

Decydowanie o pochówku – główne osoby

Zgodnie z art. 10 ustawy o cmentarzach i chowaniu zmarłych, prawo do decyzji o sposobie i miejscu pochówku przysługuje najbliższej pozostałej rodzinie zmarłej osoby: współmałżonkowi, krewnym zstępnym, wstępnym, krewnym bocznym do 4 stopnia pokrewieństwa oraz powinowatym w linii prostej do 1 stopnia. Mówiąc prościej, o prawie do pochówku decydują: małżonek, dzieci, wnuki, prawnuki, rodzice, dziadkowie, rodzeństwo i ich dzieci, a także rodzice małżonka, zięciowie czy synowe.

Prawo do pochówku pozwala decydować nie tylko o miejscu pochówku, ale również o tym, czy ceremonia będzie miała formę pogrzebu tradycyjnego czy z kremacją.

Kto jeszcze może podjąć decyzję o miejscu chowania zwłok?

Prawo wskazuje również sytuacje inne niż z codziennego życia. W przypadku, gdy zmarły pełnił czynną służbę wojskową, decyzja o pochówku przysługuje organom wojskowym, a jeśli zmarły odbywał karę pozbawienia wolności w chwili śmierci – zakładom karnym lub aresztom śledczym.

Jeśli rodzina nie pochowa zmarłego, a jego zwłoki nie zostaną przekazane na cele naukowe, o miejscu chowania zwłok decyduje urząd gminy, właściwy ze względu na miejsce zgonu. Organy państwowe, instytucje i organizacje społeczne mają prawo do decyzji względem pochówku osób szczególnie zasłużonych wobec państwa i społeczeństwa, np. polityków, artystów, naukowców.

Jeśli zmarły nie posiadał rodziny, to o miejscu pochówku może zdecydować osoba, która się do tego dobrowolnie zobowiąże, np. sąsiad. Niepochowane zwłoki mogą również zostać, na wniosek uczelni do właściwego starosty, przekazane na cele naukowe i medyczne.